అమ్మాయి అమ్మ కథ (గల్పిక తరువు )

 అమ్మా అమ్మా అంటూ పిలిచింది అమ్మాయి. అమ్మాయంటే చిన్నదేం కాదు అరవై ఏళ్ళుంటాయి ఆమెకు ' వాళ్ళమ్మకు ఎనభై ఏడు . ఎంత సేపు బైటికి రాకపోయే సరికి తలుపు తట్టి పిలిచింది. ఆం ఏందే అట్ల పిలుస్తున్నవు ఒకటే ... అంటూ వాష్ రూం నుండి బైటికి వచ్చింది . . ఇంత సేపు ఏం చేస్తున్నవు .. ఎవరి తో మాట్లాడుతున్నవు .. మాటలు వినపడు తున్నాయి నాకు ... అడిగిందిఅమ్మాయి . మా అమ్మతో మాట్లాడిన ' చానాల్లయింది మాఅమ్మ మాట్లాడక అంది . మీ అమ్మనా ఎక్కడుంది ఎప్పుడో పాయె ఇంకెక్కడుంది అంది వస్తున్న నవ్వును ఆపుకుంటూ . యాడికి బోయింది సూపిస్త పా అంటూ వాష్ రూంకి మళ్ళీ వెళ్ళింది. కుతూహలంగా వెంటే వెళ్ళిన అమ్మాయికి అద్దంలో తన బొమ్మ నే చూపిస్తూ అదేందే మా అమ్మ అంటూ చూపించింది . అర్ధం అయింది. తనకు ' అద్దంలో తన ప్రతి బింబమే వాళ్ళమ్మ అనుకుంటున్నది అని . సరేలే పద అన్నం తిందువుగానీ అంటూ తీసుకొచ్చి మరి మీ అమ్మ ఎటుపోయిందీ ... అని అడిగింది . మా అమ్మా ... ఎటు పోతది .. వాళ్ళింటికి పోయింది. నేనిటు రాంగనే  ఆమె అటు పోయింది. మాఇంటి చేద బాయికి రెండేపుల గిలకలు న్నాయి . నేను మంచి నీళ్ళ బిందెతో పోయ్యే సరికి మా అమ్మ గూడ మంచి నీళ్ళ కోసం వచ్చింది. ఇగ అక్కడ్నే చాలా సేపు మాట్లాడుకున్నాం అంది. ఆం ఆం సరేలే - రేపు నేనూ వస్తా నీతో అని సర్ది చెప్పిందిఅమ్మాయి . ఇరవై ఏళ్ళ కింద పోయిన అమ్మను ఇంకా తన మనసులో అప్పటి రోజుల్లోలాగా అలాగే ప్రతిష్ట చేసుకుంది మా అమ్మ . ఆ రోజులనుండి బైటికి రాలేక పోతున్న తల్లిని ప్రేమగా ఆర్తిగా దగ్గరికి తీసుకుంది అమ్మాయి .

శేషప్రశ్న

  ఆత్మవంచన చేసి బ్రతికితి  ఆత్మఘోషను ఆపబోయితి
  అందరికి అనుకూలవతియను  పేరు కోసం ప్రాకులాడితి
  దినదినం మది సమరభావపు  అంగడిగ ఆందోళితైతిని
  మంచి మంచని ప్రాకులాడితి  ఎంచిచూడగ లుప్తమైతిని
 
  ఎంతకని నన్ను నేను  హింసపెడుతూ బ్రతుకుతుంటిని
  ఎవరికీ న్యాయమున  సమతూకమేయక నలుగుతుంటిని
  అయినూ నా ఉనికి కోసం  పడరాని పాట్లను మోయుచుంటిని
  వారువీరను భేదమేల  అందరికి నే చులకనైతిని

  శేషప్రశ్నగ మారెనా  నా కలల జీవనయానమా
  ఎన్ని వసంతాలీతీరుగా  నన్ను బ్రోవగనున్నవోగద
  ఎప్పుడూ మన ఇంటి తక్కెడ  అటుఇటూ పరుగెత్తుడేగద
  విధియే మాతో చెణుకులాడుట  తుంటరిగనే తోచెనకటా

  ఎందుకీనాడు నన్ను  బలహీనురాలను జేసెనో ఇలా
  రాబోవు రోజులు మంచివేమో  మరి ఎందుకీ కన్నీరు బేలా
   

ఏల మరువను

టెకటెకా అంటూ పక్కింటిపిల్లల్తో వెన్నెల్లో దోబూచులాడింది చిన్నారి.
ఈనాటికీ నాకు మరపురాకున్నవి మనోయవనికపై చిత్రమైనిలిచాయి

అమ్మ పూజలు చేయ నాన్న టీ కై చూడ మధ్యలో నలిగింది నాటి చిన్నారి
సంప్రదాయపుపోరు ఆధునికపుతీరు రెండుచూసిన తాను నొప్పింపక
తానొవ్వకసూత్రాన్ని ఆనాడే ఒడిసిపట్టిన వైనమేల మరువను

నాన్న పక్కనకూచుని రేడియో రిపేరు చేస్తుంటే కావాల్సిన వందిస్తూ
ఆపాటలతో గొంతు కలిపి రాసుకున్న స్మృతులనేల మరువను

బేబీ అంటూ అమ్మీఅంటూఅనుక్షణం పిలిచే నాన్న నేడులేకున్నా నాటి
మమకార మాధుర్య వాత్స‌ల్యవారధిని ఎలా మరువనునేను ఎలా మరువను

రేగుపళ్ళుతెచ్చి ఒళ్ళోపోసే తాతరుమాల్లో పూలకొమ్మలు గుచ్చిఆటపట్టించి
చెంగుచెంగున దూకిచిటికెలో ఏమార్చె నాటి (నాటు)బుజ్జినినేను ఎలా మరువను

రోతీసూరత్అంటూఏడిపించే అక్క  చదువు పరీక్షలంటూ హెచ్చరించే అన్న
వారి స్నేహితులకు గారాల చెల్లినై ఇంటి నిండాగుంపు సందడంతా నాదే
ఏలమరువను నేను ఏలమరువను ఆనాటి ముచ్చట్లనేలమరువను
ఏలమరువను నేను ఏలమరువను చిననాటి ముచ్చట్లనేలమరువను

ఏడబోయినవురా

    ఒరేయ్ చిన్నోల్లచిన్నోడా ఎక్కడికి బోయినవురా
ఎన్నే ళ్ళయ్యిందిరా నిన్ను జూసి  మాయమైతివిగదరా మమ్ముమసిబూసి
ఏడబోయినవురా ఎప్పుడొస్తవురా

   ఉండరా కాసేపంటే మల్లొస్తనంటివి  తినరా అన్నమంటే బుక్కడే తింటివి
 అమ్మతో తినకుంటే బాధైతదంటివి  అరగంటకే అమ్మ రమ్మన్నదంటివి
ఆరేండ్లయినా మల్ల కానరాకుంటివి  ఏడబోయినవురా ఎప్పుడొస్తవురా

  గల్ఫ్ బేకరీలో కేకిష్టమంటివి  తీరతెచ్చేసరికి నువ్వెల్లిపోతివి
మీనాన్నకు కుడి భుజం లాగుంటివి  పెదనాన్నలకు పెద్ద దోస్తువైతిరిగితివి
పంచపాండవుల్లెక్క అన్నదమ్ములతోడ  ఆడుకుంటివిగదరా ఆరిందలాగా
ఏడబోయినవురా ఎప్పుడొస్తవురా

  బరువంతమోస్తనని ఆశజూపిస్తివి  నాలుగు గుంజలమీద బరువిడిసి పోతివి
ఏమిగావాల్నన్న నిన్నడగమంటివి  పెదవిదాటేలోగ పుడమిలోదాగితివి
కంటిధారలచార మాయనేలేదు  గొంతుదాటి మాటరాకనేపాయె
ఏడబోయినవురా ఎప్పుడొస్తవురా

  నీపెండ్లికి పూలకొప్పులనుకుంటిమి  నడుములకు వడ్డాణం హద్దులేదంటిమి
మాతరంలో చిన్నోడి పెండ్లి వైభవమిది  సరదసరదాలతో సంబరాలనుకుంటిమి
మీఅమ్మ కండ్లల్ల దీపాలు వెలగంగ  ఇంట్లజేరినవా బోసినవ్వులలో
ఇన్నేళ్ళ దిగులంత పరదసాటుకుతోసి  ఆటపాటలమాటు మాయజేసితివా
వెల్లొస్తివా నువ్వు మల్లొస్తివాకొడుక  ఇంటిదీపాలన్నీ వెలిగిస్తివా
ఏడబోయినవురా ఎప్పుడొస్తవురా